Zelfreflectie van een coach

Als iedereen altijd IK belangrijk vindt..

Een nadenkertje

Er lopen 100 mensen in een steeg die allemaal naar een coach geweest zijn en waar ze telkens gehoord hebben

- jij bent het belangrijkste

- jij gaat voor niemand meer uit de weg

- jij moet enkel aan jezelf denken

- jij moet juist niks

Wat zou er gebeuren?

Door het altijd over IK te hebben en steeds de nadruk op de IK te leggen, individualiseren we de wereld dan niet?

Heeft de lockdown ons niet geleerd dat we eigenlijk op zoek zijn naar verbinding?

Hoe verhoudt mijn IK zich tot de openbare ruimte (werk, relatie,verenigingsleven...)?